سنسور القایی مجاورتی (Proximity sensors) متعلق به یک گروه از سنسور مجاورت الکترونیک بدون تماس می باشد و برای موقعیت و تشخیص اشیاء فلزی استفاده می شود که در آن محدوده حساسیت یک سوئیچ الکتریکی وابسته به نوع فلز شناسایی شده است. فلزات آهنی مانند آهن و فولاد، دامنه حساسیت بیشتری را به وجود می آورند، در حالی که فلزات غیر آهنی مانند آلومینیوم و مس ممکن است دامنه حساسیت را تا 60 درصد کاهش دهند.
سنسور از یک حلقه القایی تشکیل شده است. جریان الکتریکی موجود در آن یک میدان مغناطیسی ایجاد می کند که در هنگامی که برق ورودی متوقف می شود موجب تولید جریانی شده که از عبور اولیه آن به صفر می رسد. القای نوسان حلقه با توجه به مواد داخل آن تغییر می کند و از آنجا که فلزات بسیار مؤثرتر از سایر مواد هستند، حضور فلز باعث افزایش جریان از طریق حلقه می شود. این تغییر را می توان با حسگر مدار تشخیص داد و پس از آن، هر زمان که فلز شناسایی می شود، دستگاه دیگر سیگنال می دهد.
کاربردهای رایج انواع سنسور القایی شامل آشکارسازهای فلزی، چراغ های راهنمایی، شستشوی ماشین و تعدادی از فرآیندهای صنعتی خودکار است. از آنجا که سنسور القایی نیازی به تماس فیزیکی ندارد، برای کاربردهایی که در آن دسترسی به چالش ها یا مکان هایی که گرد و غبار مانع می شود مفید است.
کاربردهای دیگر سنسور القایی عبارتند از :
- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی
- آزمایش غیر مخرب
- رزونانس مغناطیسی هسته ایپ
انواع سنسور القایی (Proximity sensors) ، همچنین به عنوان کویل های NMR یا کویل های رادیوفرکوسی شناخته می شوند. همچنین از سنسور القایی برای تشخیص عناصر مغناطیسی میدان الکترومغناطیسی در ارتباط با چرخش هسته ای در رزونانس مغناطیسی هسته ای استفاده می شود.
دیدگاه خود را بنویسید